ဒီေနရာႀကီးမွာ ေနရတာ ကၽြန္မ မြန္းက်ပ္လွပါၿပီ။ အားလံုးက ဝိုင္းဝန္းဂရုစိုက္ေနၾကေပမယ့္ ေမာင့္ရဲ႕ ယုယမႈေတြနဲ႔ လံုးဝကို မတူႏိုင္တာ ကၽြန္မပဲ သိမယ္ထင္ပါရဲ႕။ မနက္ခင္းေတြတိုင္း ကၽြန္မႏိႈးေပးမွသာ ေမာင္ရဲ႕ တစ္ေန႔တာကို ႏိုးထေစခ်င္ခဲ့တာ ကၽြန္မရဲ႕ အတၱတစ္ခုလို႔ပဲ ဆိုခ်င္ဆိုပါေစေတာ့။ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးစ ေမာင့္မ်က္ႏွာေလးကို ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ ဒီတဘက္ေလးနဲ႔ သုတ္ေပးေနက်ေလ။ ခုလို ကၽြန္မ တစ္ေယာက္တည္း ႏိုးထေနရတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို သိပ္မုန္းမိလာတယ္။
ဟိုး..ေရွ႕နားက လမ္းၾကားေလးမွာ ျမဴေတြဆိုင္းေနပါလား။ အညာသူ ကၽြန္မအတြက္ ျမဴေတြ ႏွင္းေတြၾကားထဲကို တိုးဝင္တဲ့အခ်ိန္ အရမ္းေပ်ာ္ေနတတ္တာကို ေမာင္က သတိထားမိခဲ့လို႔ ျမဴဆိုင္းတဲ့ မနက္ေတြဆိုရင္ ႏွင္းေတြ ျမဴေတြ ဆိုင္းေနတတ္တဲ့ ေနရာေလးေတြဆီ အေရာက္ေခၚသြားတတ္ေသးတယ္ေလ။ ႏွင္းဖြဲဖြဲေလးၾကားမွာ လက္ေလးဆန္႔တန္းရင္း ခုန္ေပါက္ေနရတာ သိပ္ေပ်ာ္ခဲ့တာေမာင္ရဲ႕။ ခုေတာ့ ကၽြန္မတစ္ေယာက္တည္း ေလွ်ာက္လာခဲ့ရပါလား….။
ပန္းသည္တစ္ေယာက္ ေဘးက ျဖတ္သြားတယ္ေမာင္။ ကၽြန္မ သိပ္ၾကိဳက္တဲ့ ႏွင္းဆီေတြ တေပြ႕တပိုက္ႀကီးပါလာတယ္။ ကၽြန္မက ႏွင္းဆီအနံကိုသာ ႀကိဳက္ေပမယ့္ ဆူးကိုေတာ့ ေၾကာက္တယ္ေျပာေတာ့ “ႏွင္းဆီပန္း လိုခ်င္ရင္ေတာ့ ဆူးဆိုတာ ပါလာမွာပဲ။ ဆူးမပါတဲ့ ႏွင္းဆီဟာ စုတ္ခ်က္မျပည့္တဲ့ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လိုပဲ” တဲ့ေလ။ ႏွင္းဆီသည္ဆီမွ ႏွင္းဆီေလးတစ္ပြင့္ကို ေတာင္းယူလိုက္ေတာ့ ေဖ်ာ့ေရာ့ေနတဲ့ ကၽြန္မမ်က္ႏွာေလးကို ျမင္သြားသည္ထင့္။ အသာတၾကည္ပဲ အပြင့္ရဲရဲေလးတစ္ပြင့္ ေပးလိုက္သည္။
ဟိုးေရွ႕က ဘုရားေလးတစ္ဆူဆီ အေရာက္သြားမိျပန္တယ္။ ဒီေစတီမဟုတ္ေပမယ့္ ဒီေနလိုရာမ်ိဳးမွာ ကၽြန္မနဲ႔ ေမာင္ ရာသက္ပန္ေနၾကဖို႔ ဆုေတြ အမ်ားႀကီး ေတာင္းခဲ့ၾကဖူးတယ္ေလ။ ဆုေတာင္းေနတဲ့ ေမာင့္ရုပ္ပံုေလးကို ခိုးၾကည့္ရင္း ၾကည္ႏူးေနခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြကို ေတြးၾကည့္မိရင္ မေန႔ကလိုပဲေတာင္ ထင္မိရတယ္။
ေတြးရင္း ေတြးရင္း ကၽြန္မ လမ္းဆက္ေလွ်ာက္လာမိတယ္။ လမ္းေကြ႕ေလး တစ္ခုအေရာက္မွာ ကားတစ္စင္းအရွိန္ျပင္းျပင္း ေမာင္းဝင္လာတယ္။ ေမာင္နဲ႔ ကၽြန္မ အဲလို ကားတစ္စီးထဲမွာ တူတူရွိခဲ့ၾကတယ္။ ကၽြန္မလက္ထဲမွာ ႏွင္းဆီပန္းေတြ တစ္ေပြ႕ႀကီး ပါလာခဲ့ေသးတယ္။ ႏွင္းဆီခ်စ္တဲ့ကၽြန္မက ႏွင္းဆီပန္းေတြကို နမ္းရႈံ႕ရင္း ေပ်ာ္ေနသလို ေမာင္ကလဲ ၾကည္ႏူးတဲ့ အမူအရာေလးနဲ႔ ကားေလးကို ျဖည္းျဖည္းညွင္းညွင္း ေမာင္းေပးေနတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ပန္းစည္းေပြ႕ထားတဲ့ ကၽြန္မလက္ေခ်ာင္းေလး တစ္ေခ်ာင္းကို ဆူးတစ္ေခ်ာင္းစူးသြားပါေလေရာ။ မ်က္ႏွာေလး ရံႈ႕မဲ့မဲ့နဲ႔ ေသြးထြက္ေနတဲ့ လက္ေခ်ာင္းေလးကို ေမာင့္ကိုျပေတာ့ ကၽြန္မကို အရမ္းခ်စ္တဲ့ေမာင္က စိုးရိမ္သြားၿပီး လက္ေခ်ာင္းေလးကို ယူၿပီး ေသြးထြက္ရပ္ေအာင္ ငံုၿပီး ေမာင့္ပါးစပ္ေလးထဲ ထည့္ၿပီးငံုေပးတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ နားထဲမွာ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ အသံတစ္ခုၾကားလိုက္ရၿပီး ကၽြန္မကိုယ္ခႏၶာေလး တစ္ခုလံုးလြင့္ေမ်ာၿပီး ေမာင္နဲ႔အတူ ေလဟုန္စီးသြားေနရသလို ခံစားခဲ့ရတာ။ ကၽြန္မတစ္ခါမွ မေရာက္ဘူးေသးတဲ့ ဒီေနရာမွာ ႏွင္းဆီပန္းေတြ ေပြ႕ပိုက္လို႔ ေမာင္နဲ႔တူတူ ေလဟုန္စီးရင္း ေမာင္က ဝမ္းနည္းတဲ့ မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ ကၽြန္မကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့တာ ယေန႔ထိေအာင္ပါပဲ။
ေမာင္မရွိရင္ ကၽြန္မဘဝဆက္ရွင္သန္ေနလဲ အဓိပၸါယ္ ဘယ္မွာရွိေတာ့မွာလဲ။ ေမာင္မရွိရင္ ကၽြန္မဘဝလဲ မရွင္သန္ဘူး။ ကၽြန္မဘဝကိုယ္ ကၽြန္မအဆံုးသတ္ပစ္ခ်င္ၿပီ။ ဒီေမာင္းလာတဲ့ ကားဟာ ကၽြန္မဘဝကို အဆံုးသတ္ေပးႏိုင္မယ့္ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းပဲ။ ေနာက္ၿပီး ေမာင္နဲ႔ ျပန္လည္ေတြ႕ဆံုႏိုင္မယ့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အစ။ ဟုတ္တယ္…
ေနာက္မဆုတ္တမ္း ဆံုးျဖတ္လိုက္တဲ့ကၽြန္မ ႏွင္းဆီပန္းေလးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ရင္း ကားလာရာ လမ္းေလးေပၚ တက္အၿပီးမွာ ေျခအစံုကို ရပ္ပစ္လိုက္တယ္။ ကားေလးကလည္း တျဖည္းျဖည္းနီးလာပါပီ။ ကၽြန္မေမာင္နဲ႔ ေတြ႕ရဖို႔လည္း နီးလာၿပီေပါ့။ စိတ္ကူးထဲမွာ ေမာင့္ပံုရိပ္တစ္ခုကိုပဲ ျမင္ေယာင္ရင္း မ်က္လံုးအစံုကို မွိတ္ထားလိုက္ေတာ့တယ္။
ထင္ထားတဲ့အခ်ိန္ထက္ ေက်ာ္သြားေပမယ့္ ေမာင္ဆီကို ကၽြန္မေရာက္မသြားခဲ့ဘူး။ နားထဲမွာ ၾကားလိုက္ရတာ ကားရပ္သြားတဲ့အသံ ၊ ေနာက္ ကားထဲက ေမာင္မဟုတ္တဲ့ တျခားလူေတြ ထြက္လာၾကတယ္။
“ကံေကာင္းလို႔ သမီးရယ္… ေဖေဖတို႔ကားနဲ႔ ေတြ႔လို႔ေပါ့”
“ၾကံႀကီးစည္ရာ သမီးရယ္… ေမေမတို႔ စိတ္ပူေအာင္ ေနာက္ကို တစ္ေယာက္တည္း ထြက္မသြားပါနဲ႔ေနာ္”
“ဆရာမတို႔ကလည္း ေနာက္ဆိုရင္ ဒီထက္ပိုၿပီး ဂရုစိုက္ေပးၾကပါဗ်ာ”
မသိခ်င္ဘူး ကၽြန္မဘာမွ မသိခ်င္ဘူး။ သူတို႔ကိုလဲ ကၽြန္မမသိဘူး။ ေမာင္တစ္ေယာက္ကိုပဲ သိတယ္။ ကၽြန္မကို ဘာလို႔ ေမာင္နဲ႕ ေတြ႔ခြင့္မေပးၾကတာလဲ။ ကၽြန္မကို ဘာလို႔ အားလံုးက မ်က္ေျခမျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတာလဲ။ ေမာင္မဟုတ္တဲ့ တျခားသူေတြရဲ႕ ဂရုစိုက္မႈေတြအေပၚ ကၽြန္မမသာယာႏိုင္ဘူး။ ကၽြန္မကို အျမန္လာေခၚပါေတာ့ေမာင္…
ကားေပၚေရာက္သည္အထိ လက္ထဲမွာ ႏွင္းဆီပန္းေလးကိုေတာ့ ဆုပ္ကိုင္ထားဆဲ….
ေမာင္စိုးရိမ္တၾကီး စုပ္ယူခဲ့တဲ့ လက္ေခ်ာင္းေလးမွာလဲ ေသြးေတြစြတ္စုိလို႔…
ႏွင္းဆီပြင့္ဖတ္ေလးတစ္ခ်ိဳ႕လည္း ေၾကြက်ပ်က္ဆီးလို႔ …
PS: စာေရးစကတည္းက ေယာက္်ားေလးေနရာကပဲ ခံစားၿပီးေရးေနက်မို႔ ဒီတခါေတာ့ စဥ္းစားမိတဲ့ ဇတ္လမ္းကလည္း မိန္းကေလးအေနနဲ႔ ေရးဖို႔ပိုေကာင္းလို႔ ဒီလုိေရးလိုက္တာဗ်ာ။ ေတာ္ၾကာ ေမာင္က်န္ ဘယ္လိုျဖစ္သြားပါလိမ့္ ျဖစ္ေနၾကဦးမယ္။ အထင္မွားရဘူးေနာ္ ေၾကာက္ေၾကာက္ 
-
23 Comments:
အားေပးသြားတယ္ေနာ္ တစ္ကယ္ဆို အလြမ္းဇာတ္ေတြဖတ္ခ်င္၀ူး
စိတ္ညစ္လို႔ ဒါေပသိ အဆံုးထိ အားေပးသြားတယ္
ေကာင္းလိုက္တဲ့အေရးအသား ကဗ်ာေလးေတြတင္ပါဦးး
ၾကံဆစ္ အဲ့ေလ က်န္စစ္ :P
"ေမာင္မဟုတ္တဲ့ တျခားသူေတြရဲ႕ ဂရုစိုက္မႈေတြအေပၚ ကၽြန္မမသာယာႏိုင္ဘူး။ ကၽြန္မကို အျမန္လာေခၚပါေတာ့ေမာင္…" အေရး အေသားေတာ့ အရမ္းေကာင္းတယ္.. အျပင္မွာသာဆိုရင္ေတာ့ ရူးမ်ားသြားမလား မသိဘူး။ ဝတၳဳတို ျဖစ္ေနလို႕သာေပါ့...
အျမန္လာေခၚပါေတာ့.. ေမာင္ :P :) :D
ဝတၳဳေလး . .လာအားေပးတယ္... ဟဲ.. မုိက္တယ္.. :P
“ႏွင္းဆီပန္း လိုခ်င္ရင္ေတာ့ ဆူးဆိုတာ ပါလာမွာပဲ။ ဆူးမပါတဲ့ ႏွင္းဆီဟာ စုတ္ခ်က္မျပည့္တဲ့ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လိုပဲ”
ေကာင္းလိုက္တဲ့ စားသား အားပါးပါး ။မွတ္သားေလာက္တယ္။လန္ထုတ္ေနပါလား။
ဖုန္းကညာတစ္ပါး လံုးရာက ျပားသြားသလားလို ့။:P
ေကာင္းပါတယ္ဗ်။
“ႏွင္းဆီပန္း လိုခ်င္ရင္ေတာ့ ဆူးဆိုတာ ပါလာမွာပဲ။ ဆူးမပါတဲ့ ႏွင္းဆီဟာ စုတ္ခ်က္မျပည့္တဲ့ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လိုပဲ”
ဟုတ္တယ္ေနာ္... လိုခ်င္တဲ့အရာဟာ အသက္မက ျမတ္ႏိုးတဲ့အခါမွာ ဆူးပါလည္း ျမတ္ႏိုးရမွာ အခ်စ္စစ္ရဲ့ သေဘာပါ... အရမ္းေကာင္းပါတယ္.. အားေပးေနပါတယ္... ခ်စ္သူတိုင္း မည္သည့္အေၾကာင္းနဲ႔မွ မကြဲကြာပါေစနဲ႔လို႔ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္...
ကိုက်န္ၾကီး စာၿပန္ေရးၿပီေပါ့ .. ေကာင္းပါ့ရွင္ အၿမဲလာအားေပးမယ္
မို္က္တယ္... မိန္းကေလးေနရာကေန ခံစားၿပီးေတာ့ ထပ္ေရးပါအံုး .. :D :D
****(ေယာက္်ားေလးေနရာကပဲ ခံစားၿပီးေရးေနက်မို႔ ဒီတခါေတာ့ စဥ္းစားမိတဲ့ ဇတ္လမ္းကလည္း မိန္းကေလးအေနနဲ႔ ေရးဖို႔ပိုေကာင္းလို႔ ဒီလုိေရးလိုက္တာဗ်ာ။ ေတာ္ၾကာ ေမာင္က်န္ ဘယ္လိုျဖစ္သြားပါလိမ့္ ျဖစ္ေနၾကဦးမယ္။ အထင္မွားရဘူးေနာ္ ေၾကာက္ေၾကာက္)***
ေတာ္ေသးတာေပါ့..ဒီစာသားေလးကိုထည့္ထားလို႔။
မဟုတ္ရင္ေတာ့ဦးဦးက်ံတဆစ္ကိုေတြးပစ္လုိက္ျပီ။
ဟိးဟီး..
၀တၳဳေလးကေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္အစ္ကိုေတာ္ဖြားဖက္
ေတာ္ၾကီးေရ....အားေပးတယ္။
အေတြးေကာ အေရးပါေကာင္းတယ္ဗ်ာ။
ေကာင္းလုိက္တဲ့ ၀တၳဳ ငါ့သားက သိပ္ေတာ္တာပဲ အေမေလာက္နီးနီးပါလားေနာ္..။ း)
ေမာင္တဲ့လားကြယ္...ဟဟ
မိန္းကေလးေနရာကခံစားေရးတာေတာင္ ေကာင္းလိုက္တာ ငါ့သားေရ ဆက္ေရးပါအံုးကြ
ေပ်ာက္ေနတာ ၾကာျပီ... တင္လိုက္ေတာ့လည္း အလန္ပါပဲလား ငါ့ေမာင္ေလးရယ္။ ေမာင္ ဆိုလို႔ သတိရသြားျပီ။ အဟင့္...ျဗဲ...
Female ခံစားခ်က္နဲ႔ ေရးတဲ႔ Post ကုိဖတ္သြားတယ္။
Nice one..,
Keep on,
SMNTL
ေမာင္ျပန္လာခဲ႔မယ္... တစ္ေန႔မွာ ေတြ႔ဆံုၾကတာေပါ႔ကြာ... အဟိ... အဟတ္ဟတ္.. အေဟးေဟး... စိတ္ဆိုးနဲ႔ စတာ... ဖတ္ရတာ တစ္မ်ိဳးႀကီးပဲ... ဇာတ္လမ္းေလး ေကာင္းမယ္ႀကံလိုက္ ခင္ဗ်ား မ်က္ႏွာျမင္လာလိုက္နဲ႔... အဟိ.. အူယားလိုက္တာဗ်ာ... ေကာင္းတယ္.. ဆြဲသာဆြဲ.. အားေပးလွ်က္...
ဘက္စံုရတယ္ ဆုိပါေတာ့ မစစ္ေရ...
ေကာင္းေတာ့ေကာင္းတယ္ မ်က္စိစပ္တယ္ လုိ႔ ေျပာရမလားပဲေနာ္...
ညီေတာ္ ကေန.. ႏွမေတာ္.. လုိ႔ ေျပာင္း ေခၚရင္ ေကာင္းမလား.... :P
အဟ .... အစစ္ကေန အတုေျပာငး္ကုန္ပီလားေဟ .
ေကာငး္တယ္ ေကာင္းတယ္
မင္းက်န္စစ္
ပိုစ္႕ေတြၿပန္တင္ေနလို႔၀မ္းသာပါတယ္..
ေမာင္ေလးစာေတြေမ်ွာ္ေနရတာ
ဟင္းးး ...
အခုေတာ႔လည္း
ဖတ္ၿပီးခံစားမိတာမ်က္ရည္ေတာင္၀ဲတယ္..
ပာုတ္ရဲ့လား.. ပာုတ္ရဲ့လား.. :D
မိုက္တယ္ေနာ္.. ဇာတ္လမ္းေလးက..
ေကာင္းလုိက္တဲ႔ဇာတ္လမ္းေလး
ခံစားမွုအျပည္႔ပဲ
ကၽြန္မသာဆုိလဲ မင္းက်န္စစ္ေရးသလုိမ်ဳိးပဲ ျဖစ္ရလိမ္႔မယ္...
အခ်စ္ဆုိတာ အဲေလာက္ရူးသြပ္စရာ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ တစ္ခ်ဳိ႔က ထင္ေကာင္းထင္နုိင္ေပမယ္႔
စစ္မွန္စြာ ခ်စ္မိၿပီ ဆုိရင္ေတာ႔...
ခ်စ္သူအနားမွာ မရွိရင္ ကၽြန္မဆုိတာ
ေလာကမွာရွိမေနေစရဘူး...
အဟဲ စိတ္ခ် စိတ္ခ်
လုံး၀အထင္မမွားပါဘူး မမ အဲ
ကုိက်န္စစ္ေလးရယ္
အခုမွ ဖတ္ျဖစ္တယ္ ဒီလိုလည္း ရတာကိုး
သနားပါတယ္ေနာ္။ အဲလိုမ်ိဳးလူေတြလည္း။ ဘာေျပာရမွန္းလည္းမသိဘူး။ သူတို႕လည္း သူတို႕ခံစားခ်က္နဲ႕သူတို႕ဆုိေတာ့။
မမစစ္စစ္ေရ ဖတ္သြားတယ္ေနာ္
Post a Comment