ဘ၀မွအမွတ္တရမ်ား (၁)

ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ဘဝငယ္ငယ္အသိမၾကြယ္ေသးတဲ့ အခ်ိန္ကေပါ့။ အေဖနဲ႕သား တို႕ရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း စိတ္တုိတတ္တဲ့အေဖနဲ႕ အေျပာမခံခ်င္တဲ့သား ဒီႏွစ္ေယာက္မွာ ျပသနာ ေလးရွိခဲ့ၾကတယ္တဲ့။ အေဖက အေမေလာက္မခ်စ္ဘူးလို႕လဲ ထင္ခဲ့တယ္။ တစ္ေန႔ ေန႔လည္ မွာ အလုပ္က ျပန္လာတဲ့အေဖက ေက်ာင္းကျပန္လာတဲ့သား ကက္ဆက္က်ယ္က်ယ္ဖြင့္လို႕ ဆူျပီး အလုပ္ကိုျပန္သြားတယ္။ လူငယ္တေယာက္ရဲ႕ လြတ္လပ္မႈေလးေတာင္ နားလည္ မေပးဘူးဆိုတဲ့ သားရဲ႕ရင္ထဲမွာရွိေနတဲ့ နာက်ည္းစိတ္ေလးနဲ႕ တလြဲမာန ေလးထားျပီး အိမ္ကဆင္းဖို႕ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ ၾကံဳရာအလုပ္နဲ႕ ၾကံဳသလိုအသက္ေမြးမယ္ေပါ့။ အခန္း ထဲမွာ အဝတ္အစားေတြ ထည့္ေနတုန္း အေမက မသိေသးေပမယ့္ အိတ္ဆြဲျပီး ထြက္လာတဲ့ အခါ ေတာ္ေတာ္မ်က္ႏွာပ်က္သြားတယ္။ ဆံုးျဖတ္ျပီးသားမို႕ အတန္တန္ တားေနတဲ့ အေမကို ကန္ေတာ့ျပီး အိမ္ကထြက္လာခဲ့တယ္။ ျခံဝင္းတခါးေက်ာ္လို႕ လမ္းေပၚအေရာက္ မွာေတာ့ မ်က္ရည္ေတြနဲ႕အတူ အေျပးေလးလာဆြဲတဲ့ အေမကို ျမင္လုိက္ရေတာ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ျပန္ျပင္ခဲ့ရပါတယ္။ ႏွစ္ရက္ေက်ာ္ေလာက္ အခန္းေအာင္းခဲ့ျပီးတဲ႕ေနာက္ ဒီအေၾကာင္းကို အေမကအေဖကို ေျပာျပလိုက္လို႕ အနည္းဆံုးဆူတာနဲ႕ ဆံုးမတာထပ္ခံရမယ္လို႕ ထင္ထားတာ။ ဒါေပမယ့္ အေဖေရာ အေမပါ မဆူ မမန္ပဲ ဘာဆိုဘာမွကို ဒီအေၾကာင္းနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ ျပန္မစေတာ့တာ ယေန႕တိုင္ေအာင္ပဲ။ ဒီလိုကိစၥ ျဖစ္ခဲ့တယ္လို႕ေတာင္ မသိၾကတဲ့ပံုမ်ိဳးနဲ႔ေနေပးႏိုင္ၾကတဲ့ အေဖနဲ႕အေမကို ျမင္ေတာ့ ေကာင္ေလးရဲ႕ ရင္ထဲမွာလဲ ေနာင္တေတြ အလိုလိုရသြားပါျပီ။ မိဘေတြနဲ႕ ဆံုးမမႈပံုစံတစ္မ်ိဳးကိုလဲ အံ့ၾသေနမိတယ္။ အသက္ေတြၾကီးလို႕ အသိေတြၾကြယ္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ ဖခင္ထံက အတုယူထားတဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြ အမူအရာေတြေၾကာင့္ ဘဝမွာ ေအာင္ျမင္မႈေတြ ရလာတဲ့အခါ အေဖကို အရမ္း ေက်းဇူးတင္လာမိတယ္တဲ့။ အေဖနဲ႕ သားတို႕ရဲ႕ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထ ထံုးစံေလးေၾကာင့္ မိသားစုမွာ အနာတရေလးမျဖစ္ေစခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႕ ဒီအိမ္ေျပးေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အေတြ႕အၾကံဳေလးကို ေရးေပးလိုက္တာပါ။ မိသားစုတုိင္း ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕ပါေစ…