Rec Comment OF M!иикy@иs^s Blog

ေက်ာင္းေတာ္အျပန္

ငယ္ငယ္ကတည္းက ခုလိုအခ်ိန္ ဒီအဝန္းအဝိုင္းထဲက ထြက္လာတိုင္း ေပ်ာ္ရႊင္ေနစျမဲပါ။ ခုေတာ့ ငါ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ သိပ္အေရာင္မလက္သလိုပဲ။ ငါသိပါတယ္ေလ။ ငါ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈမွာ လြမ္းေမာမႈေတြ စြက္ေနလို႔ထင္ပါရဲ႕။

ေက်ာင္းဝင္းအထြက္ ကားဂိတ္မွာ ေငးေငးငိုင္ငိုင္နဲ႔ပဲ စီးရမယ့္ ကားနံပါတ္ကို ေစာင့္ရင္း စီးကရက္တစ္လိပ္ကို ခပ္ျပင္းျပင္း တခ်က္ရိႈက္လိုက္ေတာ့့ မိန္းေမာမႈေတြ ပိုၿပီး စီးဝင္လာတယ္။ ခဏၾကာလို႔ ကားေရာက္လာေတာ့့ စီးကရက္ကို ထိုးေခ်ရင္း ေျခလွမ္းေတြကို အားယူၿပီး ကားေပၚတက္လိုက္ေတာ့ မနက္နဲ႔ ညေနဆို လူရႈပ္ေနတတ္တဲ့ ဒီကားေပၚမွာ ခုေတာ့ ေန႔လည္မို႕ လူက်ဲေနေလရဲ႕။ ထိုင္ေနရင္း ကားလမ္းတေလွ်ာက္ ျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ၿပီး ငါ့အေတြးေတြ ဆက္မိျပန္တယ္။

ဒီေန႔ ဘာလို႔ မေပ်ာ္သလဲလို႔ အေျဖရွာၾကည့္ေတာ့ ငါ့ကို ႏႈတ္ဆက္သြားတဲ့ အတန္းထဲက ႏိုင္ငံျခားသား သူငယ္ခ်င္းေတြေၾကာင့္လား ၊ အျမဲၾကီးစိုးေနတတ္တဲ့ လြတ္ဆြတ္မႈေတြ ႏိုးၾကြမႈေၾကာင့္လား ေဝခြဲမရႏိုင္ျပန္ဘူး။ စာေမးပြဲေျဖအၿပီးမွာပဲ တတန္းထဲ တူတူစာသင္ ေနၾကတဲ့ ကုလားသူငယ္ခ်င္းေတြ ေနာက္ ဒီၿမိဳ႕ေပၚကမဟုတ္တဲ့ ရုရွားတခ်ိဳ႕ေတြလည္း ေႏြပိတ္ရက္မွာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ ကိုယ့္ေမြးရပ္ကို ျပန္ၾကေတာ့မွာမို႔ လာႏႈတ္ဆက္ရင္း ေမးၾကတယ္ မင္းေရာ မင္းတို႔ ႏိုင္ငံကို မျပန္ဘူးလားတဲ့။

ငါသိပ္မုန္းတဲ့ မခ်ိၿပံဳးကိုပဲ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ျပန္လုပ္ျပေပးရျပန္တယ္။ တုံ႔ဆိုင္းေနတဲ့ ငါ့ပါးျပင္ရဲ႕ ေသြးေၾကာတို႔ေၾကာင့္ အေတာ္ေလးကို အက်ီးတန္သြားမယ္ထင္ပါရဲ႕။ ငါ့ဘဝရဲ႕ အခြင့္အလမ္းထဲမွာ အဲဒီေလာက္ထိ ေျဖသိမ့္ႏိုင္မႈေတြ မပါလာဘူးေလ။ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး ေက်ာင္းတက္ရင္း မိဘေဆြမ်ိဳးေတြကို လြမ္းရသလို ေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာလဲ ေမြးရပ္ေျမကို ျပန္ႏိုင္ဖို႔ ၊ တစ္ႏွစ္တာရဲ႕ တမ္းတရမႈေတြ ေျဖေဖ်ာက္ႏိုင္ဖို႔ ေျဖသိမ့္ႏိုင္စြမ္းမွ ဘဝထဲမွာ ပါမလာခဲ့ပဲ။

ငါေနခ်င္တဲ့ ငါ့ေမြးရပ္မွာ မိုးသဲရင္ သဲမယ္ ေနပူက်ဲက်ဲျဖစ္ရင္ ျဖစ္မယ္ ျမစ္ကမ္းနေဘးက ငါ့ၿမိဳ႕ေလးမွာ ေရႀကီးရင္ ႀကီးေနမယ္။ ဒါေတြကို ငါခံႏိုင္ရည္ ရွိပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ တိမ္တိုင္ေတြ ႏွင္းမႈံေတြ ေရွာင္ေပးမွ အမွတ္မထင္ သာခြင့္ရတဲ့ ေနေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ရဲ႕ ေအာက္က ေႏြသစ္ပင္ရဲ႕ ပုရစ္ဖူးတို႔ ေႏြးေထြးမႈကို ေတာင့္တေနတဲ့ ဒီေဒသမွာ ငါ့ဘဝအတြက္ ငါ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ငါ့ဆႏၵေတြကို ျမွႈပ္ႏွံထားခဲ့တာေလ။

ေတာ္ရာမွာ ေနရင္း ျမုူပ္ႏွံထားရတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကို ခုရလာတဲ့ ေအာင္ျမင္မႈေတြေၾကာင့္ တေန႔ေန႔ေတာ့ ျပန္တူးေဖာ္ႏိုင္ေကာင္းပါရဲ႕။

xxxxx xxxxx xxxxx

စာေမးပြဲအၿပီး ေက်ာင္းအျပန္ မိဘေတြကို လြမ္းစိတ္နဲ႔ ေရးမိထားတာပါ။ ေႏြေက်ာင္း ပိတ္ရက္ေတြမွာ အမိျမန္မာျပည္ကို ျပန္ခြင့္မရေပမယ့္ ဘေလာ့သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အတူ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ကုန္ဆံုးၾကဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ဗ်ာ... wink

18 Comments:

ရႊန္းမီ said...

သူမ်ားေတြ လြမ္းေတာင္လြမ္းေနျပီပဲ . .

PP said...

ဒီအတုိင္းဆုိ မင္းက်န္စစ္ဆီက စာေတြ အမ်ားႀကီးဖတ္ရေတာ့မယ္ ထင္တယ္။

၀ဿန်ဦး said...

သူငယ္ခ်င္းေရ... တမင္တကာ ေမ့ေဖ်ာက္ထားတဲ့ စိတ္ေတြ သတိရလြမ္းဆြတ္လာၿပီကြာ....

Anonymous said...

မင္းက်န္စစ္ႀကီး.. အေနာ္႔လို အရမ္းလြမ္းၿပီး ထန္းပင္ေပၚေတာ႔ ေျပးမတက္နဲ႔ေနာ္.. အိမ္ကိုလြမ္းလြမ္း.. ရည္းစားကိုလြမ္းလြမ္း.. လြမ္းတယ္ဆိုတာလည္း တကယ္ေတာ႔ အရသာတစ္မ်ိဳးေလးဗ်.. လြမ္းဗ်ာ.. ေပ်ာ္႐ႊင္တတ္တဲ႔ (ကိုရင္ေနာ္)

Anonymous said...

တူတူပါပဲ လြမ္းစရာေတြက လြမ္းတက္ရင္ေတာ့ ကုန္မွာကိုမဟုတ္ေတာ့ဘူး ေက်ာင္းၾကီးကိုေလ က်ေနာ္ လြမ္းတယ္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို က်ေနာ္လြမ္းတယ္ အဲ့လိုပဲ ေအာ္ဆိုပစ္လိုက္ း)

Panlay said...
This comment has been removed by the author.
Anonymous said...

က်န္စစ္ေရ ... ပိတ္ရက္မွာ အလြမ္းေတြ ေျပေအာင္ ေလွ်ာက္လည္ေနာ...။ နာမည္ၾကီး ေနရာေတြ အကုန္ လည္ ..။ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ဆိုတာ မေသခ်ာဘူး...။ အခြင့္သာတုန္း ... ေနရာစံုေရာက္ေအာင္ လည္ထား...။ ေမြးရပ္ေျမဆိုတာ တေန ့ေတာ့ ေရာက္ရမွာပဲ ...။ တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့ လြမ္းေနရတာက အရသာရိွတယ္...။

အညာသား said...

လြမ္းေနၾကတဲ့ တုိ႔ညီအစ္ကုိေတြစု.... ဘီယာေသာက္ၿပီး ရင္ဖြင့္ၾကရင္ ေကာင္းမယ္ကြ.... ေနာ္ :P

Anonymous said...

စာေမးပြဲၿပီးၿပီဆိုေတာ့ စာေကာင္းေလးေတြ အပီအၿပင္ ဖတ္ရေတာ့မွာေပါ့။

ein said...

အလြမ္းေတြ အျမန္ပယ္ေပ်ာက္ပါေစကြာ...။

wynn.sun said...

အေပၚထပ္ကလား.. :)

ၾကယ္စင္နတ္သမီး said...

ႀကံဖတ္ကလဲ လြမ္းတတ္လာၿပီကိုး... း)
ေမာင္ေလးေၾကာင္႔ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြကို ျပန္လြမ္းသြားၿပီ...

Anonymous said...

းအတူတူပါပဲဗ်ာ လြမ္းစရာေတြကုိလြမ္းတတ္ရင္ ေတာ့ကုန္မွာမဟုတ္သလုိ ကုိယ့္အတြက္လည္း အျမဲတမ္းလြမ္းေဆြးေနရပါလိမ့္မယ္ဗ်ာ။ အခုလည္းဗ်ာ ေက်ာင္းခ်ိန္ေတြက မအားတာနဲ႕လာမလည္နုိင္ဘူး။ ညဘက္က်ေတာ့လည္း ကြန္ပ်ဴတာမကုိင္နုိင္ဘူး ေက်ာင္းအစည္းအေဝး အေဆာင္အစည္းအေဝးေတြနဲ႕ရႈပ္ေနလုိ႕ဗ်ာ။ အခုလစ္တုန္းလာလည္တာဗ်ာ။

Nge Naing said...

စာလာဖတ္ၿပီး ျမန္မာျပည္လြမ္းတဲ့ ေ၀ဒနာကို မွ်ေ၀ခံစားသြားပါတယ္။

သဇင္ဏီ said...

သနားပါတယ္ကြာ
အားလံုး အဆင္ေျပေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ

Unknown said...

ေၾသာ္...ငါတို႕ဘ၀ၾကီးကလဲေနာ္...။ ဒါေပမယ့္ ငါကေတာ့ ျပန္ရေတာ့မွာ...။ ဟိ...။ ဘာမွာအံုးမလဲ...။ ဘြတ္ကင္ ၾကိဳလုပ္ထားေနာ္..။ ကံေကာင္းရင္ ဂ်ဴလိုင္မကုန္ခင္...။ ကံမေကာင္းရင္ စက္တင္ဘာမကုန္ခင္ ျပန္ရေတာ့မွာ..။ :P

ေမာင္ထုဆစ္ေသာ "ပန္းေလး" said...

အခုေတာ့ ေက်ာင္းေတြ ျပန္ဖြင့္ပီးမို႕ လြမ္းဘို႕ အခ်ိန္သိပ္မရွိေတာ့ ေလာက္ဘူး။ ႀကိဳးစားထား မင္းႀကီးေရ..

Anonymous said...

မင္းက်န္စစ္ တစ္ေယာက္တည္း ေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္ အိမ္ျပန္လို႕ မရတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကမၻာေပၚမွာ အဲသလိုလူေတြ ရွိပါေသးတယ္။ ေရာက္ေနတဲ့ ေနရာမွာ ေပ်ာ္ေအာင္သာ ေနလိုက္ေပါ့။