သူငယ္ခ်င္း ငယ္ငယ္ (၂)

(၁၀) တန္းျပီးလို႔ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းေတြ ကိုယ္စီတက္ၾကေတာ့ နင္နဲ႔ငါ မေဝးခ်င္ေပမယ့္ အေနေဝးသြားၾကရျပီေလ။ နင္ကေတာ့ ျမိဳ႕ငယ္ေလးနားက တကၠသိုလ္မွာပဲ တက္ခဲ့တယ္ေလ။ ငါ့ရဲ႕ တစ္ႏွစ္တစ္ေခါက္ ရွားရွားပါးပါး ခြင့္ရက္ေလးေတြတိုင္းမွာ နင္တို႔နဲ႔ပဲ ကုန္ဆံုးေစ ခဲ့တာေလ။ ခြင့္ရက္တိုင္းမွာ အလွ်ဴလုပ္ရင္လဲ တစ္ေနကုန္ လာခ်က္ျပဳတ္ေပးေနခဲ့တယ္။ ခ်က္ရင္း ျပဳတ္ရင္း သူငယ္ခ်င္းေတြ ၾကားထဲမွာ နင့္နာမည္ေျပာင္ ဖြားဖြားလို႔ စေတာ့ စိတ္ဆိုးလို႔ ဂစ္တာတီးျပီး ေခ်ာ့ခဲ့ရေသးတယ္ေလ။ ေက်ာင္းတက္ေတာ့့ နင့္ကိုလိုက္တဲ့ ေကာင္ေလးေတြအေၾကာင္းလဲ ငါ့ကို ေျပာျပခဲ့တယ္။ အရြယ္ေၾကာင့္ နင္ေရာ ငါပါ အမွား ေသးေသးေလးေတြ ရွိေပမယ့္ တစ္ကယ့္ အခ်စ္ကို နင္ေရာ ငါပါ မေတြ႔ခဲ့ၾကဘူးေလ။ သူငယ္ခ်င္းေတြက ငါတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို ဘယ္လိုပဲ စေနာက္ေနပါေစ ငါတို႔ ခင္မင္မႈကို အေရာင္စိုးမခံရေအာင္ ကာကြယ္ခဲ့ၾကတာ ယေန႔ထိပဲေလ။ ေနာက္ျပီး နင့္ေကာင္ေလးက တို႔ရဲ႕ ျဖဴစင္တဲ့ သံေယာဇဥ္ကို သံသယစကား ေျပာလာရင္ နင္ျပတ္သားစြာ ေျပာခဲ့ဖူးတယ္ေနာ္။ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ရည္းစားနဲ႔ ယွဥ္ေရြးစတမ္းဆိုရင္ သူငယ္ခ်င္းဘက္ကပဲ ရွိေနတတ္တဲ့ နင့္ကို ငါေမ့ႏိုင္ပါ့မလား။ ျမန္မာျပည္က ထြက္ခါနီး လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြ နင္လိုက္ဝယ္ေပးခဲ့တာေလ။ ျမန္မာျပည္က ထြက္ခါနီး မိဘေတြနဲ႔ ႏွစ္ရွည္ခြဲရမွာမို႔ မ်က္ႏွာပ်က္ေနတဲ့ ငါ့အနားမွာ အားေပးခဲ့သူဟာ နင္ပဲေပါ့။ နင့္ေရွ႕ မွာ ငါမငိုခ်င္လို႔ အားတင္းရင္း စကားတေျပာေျပာနဲ႔ ပံုမွန္နီးပါး ခြဲခြာႏိုင္ခဲ့တယ္ေလ။ ပင္လယ္ရပ္ျခား ေရာက္ေတာ့လည္း နင့္လက္ေရးေလးေတြ နင့္အားေပးစကားေလးေတြပါတဲ့ စာေလးေတြ ပံုမွန္မဟုတ္ေပမယ့္ ေရာက္ေရာက္ လာတတ္တယ္ေလ။ ငါ့ေမြးေန႔မွာ ဘုရားမွာ ေရႊသကၤန္းကပ္တဲ့ အလွ်ဴခံ ျဖတ္ပိုင္းေလးေတာင္ ထည့္ေပးတတ္ခဲ့ေသးတယ္။ ႏွစ္ေတြ မၾကာေသးေပမယ့္ ခုေတာ့ အားေပးစကားသံေတြ ရင္ဖြင့္သံေတြ ဟာသေတြပါတဲ့ စာေလးေတြ ေရာက္မလာတာၾကာျပီေပါ့။ တခါက နင့္စာထဲမွာ ပါခဲ့ဖူးတယ္။ နင့္ငါက အခ်စ္မွာ တကယ္ မခံစားတတ္ေသးဘူးတဲ့။ မိဘသေဘာကို မလြန္ဆန္ခ်င္တဲ့နင္ ခုဘယ္လို ဒုကၡေတြ ၾကံဳေတြ႔ေနမလဲ သိခ်င္လိုက္တာ။ ခုခ်စ္သူအျဖစ္ ရွိေနသူကိုလည္း နင္တကယ္မခ်စ္မွာ ငါစိုးရိမ္တယ္။ ငါတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြ ျပန္ဆံုႏိုင္မယ့္ ႏွစ္ေတြ လေတြ ရက္ေတြ အမ်ားၾကီး က်န္ေပမယ့္ ငါအရမ္း သတိရေနတယ္။ လြမ္းတယ္လို႔လဲ ျဖဴျဖဴစင္စင္ သံုးလိုက္ခ်င္တယ္။ စာမေရးေပမယ့္ နင္ငါ့ကို မေမ့ဘူးဆိုတာေတာ့ ငါယံုၾကည္ေနတယ္ ငယ္ငယ္။ ငါတို႔ တစ္ေန႔ေန႔ေတာ့ ျပန္ဆံုၾကမယ္ သူငယ္ခ်င္း ငယ္ငယ္ရယ္…