ဘဝထဲကို သူေရာက္လာေတာ့
ပိန္ပိန္ပါးပါး အရိုးကားနဲ႔
ခႏၶာျပားျပားေလးပါ။
အထင္ေတာ့ မေသးလိုက္နဲ႔
လူမႈေရးမွာ လက္မေႏွးဘူး။
သာေရးမွာလဲ ဝိုင္းကူေပးတယ္
နာေရးမလဲ မခုိကပ္ဘူး
ေႏြဆိုရင္လဲ ေရာက္ေအာင္လာမယ္။
မိုးစက္တို႔ ဒဏ္
ႏွင္းရိုက္တဲ့ ဒဏ္ေတြေၾကာင့္
ပင္ကိုယ္ေရာင္ေတြ လြင့္လာေတာ့
မီးဖိုေခ်ာင္က မီးေတာက္ေလးရဲဖို႔
သူ႔ကို သံုုးၾကေသးတယ္။
သူ႔ မသန္စြမ္းေတာ့ရင္ေတာ့
မီးေတာက္ေလးရဲဖို႔
သူ႔ခႏၶာေတြ စေတးရတယ္။
ေအးျမျခင္းတလွည့္
ပူျခင္းတဖံု ေပးစြမ္းတဲ့
သူ႔နာမည္ “ယပ္ေတာင္” တဲ့...
-
7 Comments:
ယပ္ေတာင္ တစ္ေခ်ာင္းျဖစ္ရတာ အေတာ္ ကုသိုလ္ရတယ္..။ေနာ္..။
ယပ္ေတာင္ ေလး ခဏ ငွားပါ ကြာ..ေႏြ ဆိုတဲ့ အတိုင္း ေႏြ လို ပူျပင္းလြန္းလို႔ ..
သူ = ယပ္ေတာင္...:P
ေကာင္းပါ၏...
Idea ေလးေကာင္းတယ္ဗ်ာ။
ျမင္တတ္၊ေတြးတတ္၊ေရးတတ္ပါေပ႔ ကုိမင္းက်န္ေရ...
အေတြးကေလးက တယ္ေကာင္းပါလား မင္းက်န္စစ္ေရ
သေဘာက်သြားတယ္
ကဗ်ာေလးကေကာင္းလိုက္တာ။ယပ္ေတာင္
ေလးကိုဂရုဏာျဖစ္သြားမိတယ္ကိုမင္းက်န္စစ္
ေရ..
Post a Comment