သၾကၤန္ေလေသြး (၂)

သၾကၤန္အၾကိဳေန႕…
မနက္အိပ္ယာထလို႔ မ်က္ႏွာသစ္ျပီး ခဏအၾကာမွာပင္ ခင္သူ ဆိုင္ကယ္ေလးႏွင့္ ေရာက္လာသည္။ သီတာကေတာ့ စက္ဘီးႏွင့္ လာရသည္မို႕ ေနာက္က်ဟန္တူသည္။ ေက်ာပိုးအိပ္ အေသးေလး အနည္းငယ္ ေဖာင္းေနသျဖင့္ အဝတ္ေလး အပိုတစ္စံု ထည့္လာပံုရသည္။
“စိတ္ခ်ရတယ္ေနာ္ မေန႔က ေျပာတဲ့အတိုင္းပဲ”
“ေကာင္စုတ္ ကူလုပ္ေပးရေအာင္လို႔ ေစာေစာလာတာပါ” မ်က္ေစာင္းလွလွ ျဖင့္ မိတ္ဆက္ေတာ့သည္။
“သီတာလာမွ စ လုံးၾကမယ္ဟာ။ ေဘးအိမ္က အမၾကီးေတြေရာ တျခား သူငယ္ခ်င္းေတြလဲ ေခၚထားေသးတယ္ေလ”
“ဟုတ္လား ဒါဆိုရင္ေတာ့ ေပ်ာ္စရာၾကီး”
“ဟုတ္ပ ငါျပန္လာတုန္းေလး ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေပ်ာ္ေစခ်င္လို႔။ မဟုတ္ရင္ ဘဲေတြနဲ႔ပဲ ႏွစ္ပါးသြားေနၾကတာ ေပ်ာ္စရာ သိပ္မရွိမွာစိုးလို႔ ”
“ဟာ သမီးေတာင္ ေရာက္ေနျပီကိုး။ သားကေတာ့ ခုမွ ႏိုးတာ ဝိရိယက ေကာင္းမွေကာင္းေလ” ေမေမကပါ ဝင္ျပီး ခ်ီးမြန္းခန္းဖြင့္သည္။
“ဟဲ့ ခင္သူ နင္ အိမ္ျပင္ခဏ လိုက္ခဲ့ ၊ ငါတို႔ ထိုင္ဖို႔ ဖ်ာသြားခင္းဖို႔”
“ဘာလို႔လဲ ။ နင္ေနာ္ ညာတာပါေတးနဲ႔ ေရေလာင္းမလို႔ မဟုတ္လား” ပါးလိုက္တဲ့ ခင္သူ ေခၚလို႔ကို မရ။ ဒါနဲ႔ပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေစာင့္ရင္း အိမ္ေပၚမွာ ကာရာအိုေက ဆုိျဖစ္ၾကသည္။ သၾကၤန္ကာလမို႔ လက္က အလိုလို သၾကၤန္ေခြေတြ ထည့္ျပီးသား ျဖစ္သြားသည္။ ဘယ္လိုပဲ လိမ္လိမ္မာမာ ေနခဲ့ပါေစ ဒီလုိအခ်ိန္ေတြေတာ့ မိုက္ခဲျဖစ္ေနျပီ။ ေဖေဖႏွင့္ ေမေမကေတာ့ မနက္စာ စားရင္း ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ခင္သူ သီခ်င္းေရြး ၊ မိုက္လုေနၾကသည္ကို ၾကည့္ျပီး ရီေနၾကသည္။ ငယ္သူငယ္ခ်င္းမ်ား ျဖစ္သည့္အျပင္ မိဘခ်င္းပါ ရင္းႏွီးသျဖင့္ ခင္သူကလဲ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္မွာဆို ဗိုလ္က်ခ်င္သည္။ က်ေနာ္ကလည္း အေလွ်ာ့မေပးပဲ သူဆိုခ်င္သည့္ မိန္းခေလးဆိုသည့္ အေခြမထည့္ပဲ ေယာက်ၤားေလး ဆိုသည့္ သီခ်င္းေတြသာ ဖြင့္သည္ကိုလည္း အသံေသးေသးေလးျဖင့္ မရရေအာင္ ဖ်စ္ညစ္ဆိုသည္ကို ၾကည့္ျပီး ရီေနခဲ့ရသည္။
“ေဇာ္ဝမ္းၾကီးေတာ့ ငိုေတာ့မွာပဲ ခင္သူရာ နင့္စာကေလးသံနဲ႔မ်ား လုပ္ရက္လိုက္တာ”
“နင္က အက်င့္ယုတ္ျပီး ငါ့အေခြေတြ ထည့္မွ မေပးပဲကိုး။ ရေအာင္ လိုက္ဆိုမွာပဲ။ မဆိုေစခ်င္ရင္ ငါၾကိဳက္တဲ့ အေခြထည့္ေပး”
“ေအးပါ ထည့္ေပးပါေတာ့မယ္။ သနားလာလို႔”
“ေအာင္မယ္ သနားစရာလား။ ေျပာင္းေပးေတာ့။ ငါ့သီခ်င္းေတြ လိုက္မဆိုနဲ႔ေနာ္”
“နင့္ မိန္းကေလး သီခ်င္းေတြ ငါလိုက္ဆိုစရာလားဟ။ ငါ အိမ္ေရွ႕မွာ ကင္းသြားေစာင့္လိုက္အံုးမယ္”
“ငါ့ဆိုင္ကယ္ အတြက္လား ။ မပူနဲ႔ ျခံထဲမွာ ရပ္ထားခဲ့တာ”
“ဟုတ္ပါလိမ့္မယ္ အားၾကီးၾကီး။ ငါ့အိမ္ကို ခဲနဲ႔ ဝိုင္းေပါက္မွာ စိုးလို႔” ထိုင္ရင္းနဲ႔မို႔ လံုးဝ ေျပးခ်ိန္မရလိုက္ေပ။ ခင္သူရဲ႕ ဗိုက္ေခါက္လိမ္ဆြဲျခင္း အတတ္ပညာကို ေကာင္းေကာင္း သင္ယူလိုက္ရသည္။ သို႔ႏွင့္ သူသီခ်င္းဆိုေနသည္ကို ေဘးမွ ထိုင္အားေပးရင္း ခင္သူ႔ကို ေသခ်ာၾကည့္ေနမိသည္။ ႏူးညံ့စြာ ေခတ္ဆန္သည့္ အလွက သူမ်က္ႏွာေလးမွာ ေပၚလြင္ေနသည္။ ေနာက္ခ်င္သည္မို႔သာ ဘယ္လို ရုပ္ဆိုးေၾကာင္း ေျပာေပမယ့္ ခင္သူရဲ႕ အိေျႏၵရစြာ ဆြဲေဆာင္သည့္ အလွကိုေတာ့ အသိအမွတ္ျပဳရသည္။ ရန္ျဖစ္ခဲ့ စိတ္ဆိုးခဲ့ၾကတိုင္းလဲ ျပန္မေခၚပဲ မေနႏိုင္ခဲ့ၾက။ စိတ္ညစ္ေနရင္လည္း သူ႔အားေပးစကားေတြေၾကာင့္ ေျပေပ်ာက္ခဲ့ရသည္။ တိုင္ပင္စရာ ရွိရင္လည္း ပြင့္ပြင့္ လင္းလင္း ေျပာခဲ့ၾကသည္။ ခု ေခါင္းထဲမွာ ေတြ႔ခ်င္ေနသည့္ သူကေလး အေၾကာင္းကိုေတာ့ အိမ္မွာ မိဘေတြလဲ ရွိေနသည္မို႔ မေျပာျပရေသး။
အေတြးတို႔ လြင့္ေနစဥ္မွာပင္ သီတာေရာက္လာသည္မို႔ အေတြးစမ်ား ျပတ္သြားသည္။ မေရွးမေႏွာင္းမွာပင္ အိမ္နားပတ္ဝင္းက်င္မွ အသိမ်ားနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕လည္း ေရာက္လာသည္မို႔ အိမ္ေအာက္တြင္ ဝိုင္းဖြဲ႔ကာ မုန္႔လံုးၾက မီးဖိုၾကႏွင့္ အလုပ္ရႈပ္ၾကေတာ့သည္။ သၾကၤန္သီခ်င္းေတြနဲ႔ အတူ မုန္႔လံုးရင္း စရင္းေနာက္ရင္းနဲ႔ အိုးမည္းလည္း အသုတ္ခံရသည္။ က်ေနာ္ကလည္း ရိုးရာအတိုင္း မုန္႔လံုးေရေပၚထဲမွာ ငရုတ္သီး ခိုးထည့္သည္။ ေကာင္းသူထိပ္ မေကာင္းသူထိပ္ေပါ့။
“ထူးေအာင္ နင္မညစ္ပတ္နဲ႔ဟာ။ ငရုတ္သီးေတြ ထည့္လိုက္တာ ငါျမင္တယ္” ဘယ္အခ်ိန္က ေခ်ာင္းေနမွန္း မသိေသာ သီတာက မိသြားသည္။
“ေဘးအိမ္ေတြ အလ်ဳလိုက္လုပ္အံုးမွာေနာ္ နင္ငရဲၾကီးေနမယ္” ခင္သူက လူၾကီးေလသံနဲ႔ ဝင္ေဟာက္သည္။
“ေအာင္မယ္ အဘြားၾကီး က်ေနတာပဲ။ အအီေျပေအာင္လဲ အပင္ပန္းခံျပီး ခုိးလုပ္ေပးရေသးတယ္”
“အမေလးေလး နင့္ေစတနာေတြ ငါသိပါတယ္။ မလုပ္နဲ႔ေတာ့ဟာ.. နင္ဂစ္တာသြားယူဟာ ဝိုင္းဖြဲ႕ျပီး သီခ်င္းဆိုၾကမယ္”
ဒါနဲ႔ပဲ က်ေနာ္က ဂစ္တာတီးျပီး သီခ်င္းဆိုရင္း မုန္႔လုပ္ၾကရင္းနဲ႔ပဲ အေတာ္ေလး မုန္႔ေတြ က်က္လာပါျပီ။ ကိုယ့္လက္ရာ ကိုယ္ျပန္စားၾကည့္ၾကရင္း ေကာင္းတယ္လို႔ပဲ သံုးသပ္ၾကျပန္သည္။ သီခ်င္းဆိုရင္း မေတြ႔ရေသးတဲ့ သူေလးကို ပိုသတိရသလိုလို …
“သားေရ ေဘးအိမ္ေတြကို အလ်ဴသေဘာမ်ိဳး မုန္႕လိုက္ပို႔ေပးပါအံုး” ေမေမေျပာေတာ့ ဂစ္တာတီးရပ္ျပီး အဝတ္အစား ေသခ်ာလဲကာ ေမေမထည့္ေပးထားသည့္ မုန္႔လံုးေရေပၚ ခ်ိဳင့္ေတြဆြဲျပီး ေဘးအိမ္ေတြ လိုက္ေပးသည္။ တခ်ိဳ႕ ျမိဳ႕ထဲက အသိေတြထံသို႔လည္း ပို႔ခုိင္းသည္။ ဆိုင္ကယ္ေရွ႕ျခင္းထဲမွ မုန္႔ခ်ိဳင့္ေတြကို မေမွာက္ေအာင္ ထိမ္းစီးရင္း ….. အဲ… အၾကံရသြားပါျပီ ။ တညလံုး စဥ္းစားလို႔ မရေသးသည့္ အၾကံဥာဏ္ေတြ ခုမွ ပြင့္ေတာ့သည္။ ခင္သူနဲ႔ သီတာကို သူေလးအိမ္ကို မုန္႔ပို႔ခိုင္းရင္း အျပန္မွာ ေခၚထုတ္လာခုိင္းရမည္။

ဆက္ဦးမယ္ဗ်ာ...