သၾကၤန္အၾကတ္ေန႔။
ေရပက္ခံကားေတြ ဆိုင္ကယ္ေတြ အလြန္ပင္ စည္ကားေန၏။ မ႑ပ္မွာလည္း သူငယ္ခ်င္းတို႔၏ သီခ်င္းသံေတြ ပ်ံ႕လြင့္ေနသည္။ သီတာေတာ့ ေရာက္လာခဲ့သည္။ ခင္သူကေတာ့ ေရာက္မလာေသး။ ေရပက္လိုက္ သီခ်င္းဆိုလိုက္ႏွင့္ တမနက္လံုး ေပ်ာ္ေနခဲ့သည္။ ခင္သူ ဘယ္အခ်ိန္ ေရာက္လာမလဲလို႔ေတာ့ ေမွ်ာ္ေနမိသည္။ သို႔ေပမယ့္ တမနက္လံုး ခင္သူ ေရာက္မလာခဲ့။ ေန႔လည္ ခဏနားေတာ့ ခင္သူ႕ဆီ ဖုန္းဆက္သည္။ ေနမေကာင္းခ်င္သလို ျဖစ္ေန၍ မလာေတာ့ေၾကာင္းဆိုသည္။ စိတ္ပူမိသြားသည္။ ညမွ သြားေတာ့မည္။ ခုေန႔လည္ ခဏနားရင္ ညေနအတြက္ အားေမြးေနလိုက္သည္။ မိုးျပာကိုလဲ သတိရမိေနသည္။
ညေနဖက္ တခါ ေရပက္ၾကျပန္ေတာ့ ကားေတြ မနက္ကထက္ပင္ ပိုစည္လာသည္ ပိုၾကတ္လာသည္။ မ႑ပ္တစ္ခုမွတခု ကူးႏိုင္ေအာင္ ေတာ္ေတာ္ ေရႊ႕ယူေနရသည္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အၾကတ္ေန႔ဟု သတ္မွတ္သည္ထင့္။ ကားေပၚတြင္လည္း ေရာင္စံုမိန္းကေလးမ်ား စည္းခ်က္ညီ လြင့္လူးေနၾကသည္။ အတြဲမ်ားကလည္း သၾကၤန္ေရေတြၾကားမွာ ျမဴးေနၾက ေလသည္။ ခ်စ္သူအေပၚ စစ္သူရဲၾကီးေတြအလား အကာအကြယ္ ေပးၾကသည္။ အေဖာ္မပါသူ ေယာက်ၤားေလးမ်ားကေတာ့ ကသူက ခုန္သူခုန္ႏွင့္။
မ်က္လံုးတို႔ ျပာေဝသြားသည္။ ေရဝင္ေနသျဖင့္ မ်က္စိတို႔ ဝါးေဝေနသည္လား အထင္ျဖင့္ မ႑ပ္ေရွ႕မွ ကားကို ထပ္ၾကည့္မိသည္။ ေသခ်ာေလျပီ မိုးျပာမွ မိုးျပာ။ က်ေနာ္ ခ်စ္ခဲ့ရေသာ ၊ မေန႔က အတူတူလည္ခဲ့ၾကေသာ ၊ ဒီေန႔ အလွ်ဴရွိသျဖင့္ မလည္ႏိုင္ေၾကာင္း ေျပာခဲ့ေသာ မိုးျပာ။ ယခု တျခားသူ ရင္ခြင္ထဲမွာလဲ ျပံဳးလို႔ေပ်ာ္လို႔ပင္။ သူတို႔ စံုတြဲအား က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ သၾကၤန္ေရတို႔ ပက္ျဖန္းျပီး အသိအမွတ္ ျပဳေနသေယာင္ေယာင္။ ေရပိုက္ ေရလံုးတို႔ကို ေၾကာက္သည့္ဟန္မူပိုလို႔ တျခားရင္ခြင္ထဲကို မ်က္ႏွာအပ္လို႔ ဖက္တြယ္ထားသည္ေလ။ သူ႔မ်က္လံုးထဲတြင္ေတာ့ က်ေနာ့္ကို ျမင္မည္မဟုတ္။ သူမ်က္ႏွာမူရာ တျခားသူရဲ႕ ရင္ကိုသာ ျမင္ေနေပလိမ့္မည္။ မိုးျပာတို႔ ခ်စ္သူစံုတြဲတို႔ စီးသည့္ကား တဖက္ မ႑ပ္ကူးသြားသည္အထိ လိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ ေရပိုက္ခ်ျပီး မ႑ပ္ေအာက္ဆင္းေတာ့ သီတာကပါ ဆင္းလိုက္ လာသည္။ သူလဲ ျမင္လိုက္သည္ထင့္။ မ်က္ဝန္းတို႔က နားလည္မႈ အေယာင္သန္းေနသည္။
တစ္ႏွစ္တစ္ေယာက္တြဲသည္ထက္ တစ္ရက္တစ္ေယာက္ ထည္လဲတြဲတတ္သူ မိုးျပာကို အံ့ၾသမိသည္။ အခ်စ္ကို ကၽြမ္းက်င္ျပီးသား ကစားနည္းတစ္ခုႏွယ္ သူ႔စိတ္ၾကိဳက္ ပိရိစြာ ကစားသြားခဲ့သည္။ သူ႔ဆီမွ ေျဖရွင္းမႈတို႔လဲ မလိုအပ္ေတာ့။ ဟန္ေဆာင္စကားမ်ားကိုလည္း ယံုႏိုင္စြမ္းတို႔ ကုန္ခမ္းလွ်က္။ ခ်စ္ခဲ့သည့္ အခ်စ္တို႔လည္း ဒီမွာတင္ နိဂံုးခ်ဳပ္သင့္ေလျပီ။ ခံစားေန၍လည္း ထူးမည္မဟုတ္။ မိုးျပာအတြက္ေတာ့ ေအာင္ႏိုင္သြားေသာ လွည့္စားမႈတစ္ခုသာ ျဖစ္ေစလိမ့္မည္။ ခ်စ္ခဲ့သည့္အခ်စ္တို႔ မယစ္မူးမွီ သိလိုက္ရ၍ ကံေကာင္းသြားသည္ဟုသာ သတ္မွတ္ရေတာ့သည္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုပင္ လွစ္လွ်ဴရႈမိ ခဲ့သည့္ ကိုယ့္လုပ္ရပ္ကိုလည္း ေတြးကာ ရွက္မိေနသည္။
ရင္ထဲက အပူတို႔အား ျငိမ္းေအးစ ျပဳႏိုင္ခ်ိန္မွာ ခင္သူ႔ထံသို႔ ဖုန္းဆက္သည္။ မိုးျပာအေၾကာင္းကိုပါ ေျပာျပမိသည္။ သီတာထံမွ ၾကိဳတင္သိထားသည္ထင္၏။ ႏွစ္သိမ့္ေပးေနသည္။ ဖ်ားတာသက္သာၿပီလား ေမးေတာ့ သူ႔ကို စိတ္မပူနဲ႔တဲ့။ ရႈပ္သလို ျဖစ္ေနမွာစိုးလို႔ တမင္ေရွာင္ျပီး မလာခဲ့ေၾကာင္း နားလည္လိုက္သည္။ အားနာလိုက္တာ ခင္သူရယ္။ စကားမေျပာႏိုင္ၾကပဲ အေတြးကိုယ္ဆီနဲ႔ ႏႈတ္ဆိတ္ေနခဲ့ရသည္မို႔ ဖုန္းခ်လိုက္သည္။ ဒီေလာက္ေတာင္ပဲ နားလည္ေပးႏိုင္လား ဒီေလာက္ေတာင္ပဲ စိုးရိမ္ေပးခဲ့လား ခင္သူရယ္။ နင္ငိုေနပါတယ္ေလ။ ငါသိပါတယ္။ နင္ငိုေနတယ္။ နင့္ရိႈက္သံေတြကို ဖုန္းထဲကေန ၾကားေနရတယ္။
ေဟာ … သၾကၤန္မိုးေတြ ရြာလာၿပီ။ ေလညင္းေတြ ေဝွ႔လို႔တိုးရင္း သစ္ပင္မ်ားလည္း ယိမ္းႏြဲ႔လို႔။ ေလအေဝွ႔တိုင္းမွာ မိုးစက္ပြင့္တို႔နဲ႔အတူ ေႏြရနံ႔ေတြ ေျမသင္းနဲ႔ေတြ ပါေနေလရဲ႕။ ေႏြကာလေလးကို ေအးျမေစတဲ့ သၾကၤန္မိုး ၊ သၾကၤန္ခ်ိန္ခါ ပိေတာက္တို႔ ပြင့္လန္းဖို႔အတြက္ ခြန္အားေတြ ေပးသနားမယ့္ သၾကၤန္မိုး ၊ ရင္ထဲထိ ေအးျမေစမယ့္ သၾကၤန္မိုးပါေပ။ မိုးျပာေၾကာင့္ ရင္ထဲက ေဒါသေတြ နာက်င္မႈေတြကို သၾကၤန္မိုးေတြက ယူငင္ ေျဖေဖ်ာက္လိုက္ေလသည္။ သစၥာမရွိေသာ ခ်စ္ျခင္းအတြက္ ခံစားမေနသင့္ေတာ့ေပ။
မည္သည့္စကားလံုးမွ အဆင္သင့္ျဖစ္မေနသည့္အတြက္ ဖုန္းေျပာရင္း ဆြံ႔အေနမိသည္။ သူလဲ စကားလံုးေတြ ရွားသြားသည္ထင့္။ ရိႈက္သံေတြ ထြက္သြားရသည့္ မိမိရင္ကိုသာ အျပစ္တင္လိုက္ခ်င္သည္။
“ခြင့္လႊတ္ပါ ထူးေအာင္ရယ္… ငါ့ခံစားခ်က္ေတြကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ဖံုးကြယ္ထားခဲ့တာပါ။ နင္ ခံစားေနရတာေတြ သိလိုက္ရလို႔ ပိုဝမ္းနည္းေနမိသြားတာ။ ငါ့ရင္ထဲက သံေယာဇဥ္ေတြကို ငါကိုယ္တိုင္ အေရာင္ဆိုးမိသြားတယ္နဲ႔ တူပါရဲ႕ ထူးေအာင္ရယ္… ဒါေပမယ့္ ၾကီးမားတဲ့ သံေယာဇဥ္နဲ႔ ျဖစ္တည္လာတဲ့ ခ်စ္ျခင္းသေကၤတ ပန္းႏုေရာင္ေလးပါ။ နင္နဲ႔ ေဝးေနရခ်ိန္ကတည္းက သတိရေနမိတာက လြမ္းဆြတ္ျခင္းရဲ႕ တပည့္တပန္းေတြ ျဖစ္မွာေပါ့။ နင့္ကို လြမ္းတဲ့အခ်ိန္ ငါ့စိတ္ကူးေလးေတြကို ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ေလးထဲမွာပဲ ေရးမွတ္ၿပီး ေျဖသိမ့္ခြင့္ရွိတယ္ေလ။ ဒီဒိုင္ယာရီစာအုပ္ကေလးက နင္ကိုယ္တိုင္ အမွတ္တရ ေပးခဲ့တဲ့ လက္ေဆာင္ေလးမို႔ ဒီစာအုပ္ေလးထဲမွာ ေရးလိုက္တိုင္း နင့္ကို ေျပာမိသလို ခံစားမိပါတယ္ ထူးေအာင္ရယ္… သၾကၤန္ကုန္လို႔ ခြင့္ရက္ေစ့ရင္ နင္ျပန္သြားတဲ့အခါ တကယ္ေဝးသြားၾကရမွာ စိုးရိမ္မိတာေတြ နင္သိရဲ႕လားဟယ္…။ ရြာေနတဲ့ သၾကၤန္မိုးရယ္ တိုက္ေနတဲ့ ေလညွင္းတို႔ရယ္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ထဲက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို သူသိေအာင္ ေျပာျပေပး ပါလားကြယ္…”
သၾကၤန္မိုးကေတာ့ ျဖိဳးျဖိဳးေျဖာက္ေျဖာက္ က်ေနဆဲ။
ေလညွင္းတို႔လဲ တိုက္ခတ္ဆဲ။
မနက္ဖန္ေတာ့ ေရႊပိေတာက္တို႔ သင္းပ်ံ႕လိႈင္ေတာ့မည္။
ဒီမနက္ပဲ ဇတ္သိမ္းေပးပါ့မယ္ဗ်ာ။ အပိုင္းေတြ ေရာမွာမို႔ ပို႔စ္တစ္ခု သတ္သတ္တင္လိုက္ရတာပါ။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ ဇတ္သိမ္းေလး ေရးေနရင္း ခံစားေနရပါတယ္။
-
0 Comments:
Post a Comment